بی‌رحمی روزگار
·
1404/3/6 14:04
· خواندن 1 دقیقه
دنیا را چه نامی باید نهاد؟ جهانی که با وعده‌های شیرین فریبت می‌دهد، اما در لحظه‌ای که دلت را می‌سپاری، بی‌رحمانه پشتت را خالی می‌کند…
گمان می‌کنی مهربان است، امن است، پناه است، اما نمی‌دانی که دل‌بستن به دنیا، مثل دل‌بستن به موجی است که هر لحظه از زیر پایت کنار می‌رود.
چقدر ساده‌دل بودیم که باور کردیم وعده‌هایش را، که گفت اگر تلاش کنی، خواهی رسید… که گفت اگر عشق بورزی، دوستت خواهند داشت… که گفت اگر صادق باشی، صادقانه با تو رفتار خواهند کرد… اما افسوس! زندگی به ما درس دیگری آموخت، اینکه گاهی خوب بودن، قدر نمی‌بیند، که صداقت، پاسخش خیانت است، که محبت، گاه تبدیل به سلاحی می‌شود که خودت را با آن زخمی می‌کنند.
چه دردناک است اعتماد به چیزی که قرار نیست پایدار باشد، و چه سخت است قبول حقیقت تلخی که چهره زیبای دنیا را از پرده بیرون می‌کشد…